ทาน...ทางมาแห่งทรัพย์สมบัติ
ทาน คือ การให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่หวังผลตอบแทน
ทานเป็นหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ซึ่งโดยทั่วไปจะเข้าใจผิดว่า การถวายของแกะพระภิกษุคือ "ทำบุญ"
แต่ให้ของแก่บุคคลยากไร้คือ "ทำทาน" แต่จริงแล้วการให้นั้นไม่ว่าจะกับใครคือ "การทำทาน" ทั้งสิ้น
และไก้บุญทั้งนั้น
ทาน แบ่งตามวัตถุที่ให้ มี ๒ ประเภท คือ
๑.อามิสทาน คือการให้สิ่งของเป็นทาน
๒.ธรรมทาน คือการให้ความรู้ ความถูกต้องดีงามเป็นทาน
อามิสทาน แบ่งตามคุณภาพของสิ่งของที่ทำทานได้เป็น ๓ อย่าง
๑.ทาสทาน คือให้ของที่ด้อยกว่าตนใช้ ได้บุญน้อย
๒.สหายทาน คือให้ของที่เสมอกับตนใช้ ได้บุญมากขึ้น
๓.สามีทาน คือให้ของที่ดีกว่าตนเองใช้ ได้บุญมากที่สุด
นอกจากนี้การให้ทานยังขึ้นอยู่กับ "เจตนา" ของผู้ให้อีกด้วย ถ้าให้ทานแบบเฉพาะเจาะจงบุคคล
ก็ย่อมจะได้บุญน้อยกว่าให้ทานแก่หมู่คณะโดยไม่เจาะจงหรือที่เรียกว่า "สังฆทาน"
ธรรมทาน แบ่งออกเป็น ๒ ประเภท
๑.วิทยาทาน
๒.อภัยทาน
การให้ทานที่มีอานิสงส์มาก
การให้ที่ได้บุญมากมีผลนับประมาณมิได้ ตามหลักของพระพุทธศาสนา จะต้องครบด้วยองค์ประกอบ
๓ ประการ คือ
๑.วัตถุบริสุทธิ์
๒.บคคลบริสุทธิ์
๓.เจตนาบริสุทธิ์
พระพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้ว่า "แม้วัตถุทานจะบริสุทธิ์ก็ดี เจตนาจะบริสุทธิ์ก็ดี การทำทานที่ให้ได้ผลมากหรือน้อยนั้น ขึ้นอยูกับเนื้อนาบุญเป็นลำดับ" และมีอยู่ด้วยกันถึง ๑๕ ลำดับด้วยกัน
ซึ่งจะขอบรรยายต่อไปในตอนที่ 2 นะคะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น